Θωρακοχειρουργός - Αγγειοχειρουργός

Το εμπύημα διαχωρίζεται στο οξύ, αυτό δηλαδή το οποίο διαγνώσκουμε αμέσως τις πρώτες 3-4 ημέρες από τη στιγμή της συλλογής και το χρόνιο, αυτό το οποίο έχει περάσει πλέον τις 20 ημέρες. Η αιτιολογία του εμπυήματος είναι μία ατελώς θεραπευθείσα πνευμονία ή μία βαριά πνευμονία που δεν πρόλαβε να θεραπευτεί με την αντιβίωση ή επιμόλυνση πλευριτικού υγρού από βαριά ίωση σε ανοσοκατασταλμένο ασθενή. Η διάγνωση του εμπυήματος ξεκινάει με την ακτινογραφία θώρακος (φας και προφίλ) και συμπληρώνεται με την αξονική τομογραφία θώρακος. Απαραίτητη, όμως, για την διευκρίνιση της φύσεως του εμπυήματος είναι η παρακέντηση του υγρού, η βιοχημική και αιματολογική εξέτασή του. Τις περισσότερες φορές το εμπύημα συνοδεύεται από σηψαιμία, από υψηλό πυρετό και ρίγος, κακουχία του ασθενούς και γενικώς είναι μία βαριά παθολογική κατάσταση. Η θεραπεία του εμπυήματος, είναι η παροχέτευση του υγρού και αφενός μεν στο οξύ εμπύημα η απλή παροχέτευση με σωλήνα bilau μπορεί να φτάνει, στο χρόνιο όμως εμπύημα έχουν ήδη δημιουργηθεί συμφύσεις μεταξύ πνεύμονος και τοιχώματος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαφορετικοί θύλακες με πυώδη συλλογή ή η πυώδης συλλογή να έχει γίνει τόσο παχύρρευστη που να μην μπορεί να παροχετευτεί μέσα από τον σωλήνα. Η τελευταία κατάσταση εμπυήματος, είναι εξαιρετικά επείγουσα και η θεραπεία της είναι η ερευνητική θωρακοτομή με στόχο την παροχέτευση του παχύρρευστου υγρού, τη λύση των συμφύσεων και ασφαλώς την αποφλοίωση του πνεύμονος διότι ο φλοιός που τον περιβάλλει (σπλαχνικός υπεζωκώς) έχει ασφαλώς επιμολυνθεί. Από κάτω και στην επιφάνεια του πνεύμονος υπάρχουν μικρά αποστημάτια, τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν μαζί με το περισπλάχνιο πέταλο του υπεζωκότος. Είναι βαριά επέμβαση με άριστα αποτελέσματα, εφόσον, ο ασθενής ανταπεξέλθει στην αναγκαστική αυτή επέμβαση την οποία δεν μπορεί πλέον να αποφύγει.